‘Heb jij dan geen angst?’
Afgelopen week heb ik een heel mooi gesprek gehad met een collega onderneemster in wording. Ze overweegt om ook voor haarzelf te beginnen en wou graag een keer met mij sparren daarover en horen hoe ik het gezin en mijn eigen bedrijf combineer. Het was een heel interessant gesprek. Tijdens dit gesprek werd mij duidelijk dat ze best wel heel helder heeft wat zij wil doen, dat ze de capaciteiten heeft maar dat de angst haar nog een beetje in de weg zit om het ook écht te gaan doen. Ze was dan ook enigszins verbaasd en “blij” verrast om te horen dat ik dat wel herkende. Natuurlijk herken ik dat. Ik voel ook dezelfde angst, ik vind het ook reuze spannend om mijn hoofd boven het maaiveld uit te steken. Het is heel spannend om zichtbaar te zijn, om ergens écht voor te gaan staan. Maar ik laat me er niet meer door weerhouden. Ik laat het mij niet meer in de weg staan. Ik weet ook dat ik een kracht heb die groter is dan mijn angst.
Verlegenheid is ook een angst. De angst om niet goed genoeg te zijn, de angst om er niet bij te horen. Vroeger zorgde dit er regelmatig voor dat ik dingen niet deed, ik hield me op de achtergrond, kroop in mijn schulp, cijferde mezelf weg, zei te vaak “maakt mij niet uit”. Gelukkig raakt dit steeds meer op de achtergrond voor mij. Ik weet nu goed met mijn verlegenheid om te gaan. Wil dat dan zeggen dat ik totaal geen angst meer voel? Dat ik mijn verlegenheid nooit meer op voel komen? Nee zeker niet. Ik ken het gevoel nog wel maar desalniettemin ga ik voor mijn doel. De wil om een verschil te maken, om van betekenis te zijn, om bij te dragen en mezelf en anderen daarmee een goed gevoel te geven is vele malen groter dan mijn angst. Dus stap voor stap overwin ik mijn angsten en ga ik er voor. Doordat ik mijn angsten beetje bij beetje overwin groeit ook mijn zelfvertrouwen en drijf ik het bange gevoel en verlegenheid meer naar de achtergrond. Maar aan de andere kant doordat ik mezelf blijf uitdagen en blijf groeien komt daar ook steeds weer de angst om de hoek kijken. Daar heb je nou eenmaal mee te dealen.
Dealen met mijn angsten, hoe doe je dat?
Maar wat maakt het dan dat ik me nu niet langer laat weerhouden door mijn angst? Allereerst heb ik nu meer inzicht in wie ik ben, waar ik van hou en wat ik wil doen. Mijn reactie is niet meer eeuwig en altijd “maakt mij niet uit”. Ik ben me meer bewust van waar ik wel en niet van hou. Ik heb de afgelopen jaren heel helder gekregen wat ik wil bereiken. En dat is dat kinderen zich vrij en zeker kunnen voelen en écht kind kunnen zijn. Ik ben gestopt met datgene te doen waarvan ik dacht dat er van me werd verwacht. Daarnaast heb ik een vaste basis waar ik op terug kan vallen, dat is mijn gezin en mijn familie. Wat er ook gebeurt, zij zijn er voor me. Ik vraag mezelf ook regelmatig af: “wat is het ergste wat er kan gebeuren?” Dan kom ik vaak tot de conclusie dat mijn angst niet zo reëel is. Ook heb ik het vertrouwen in mijn kunnen terug gevonden. Mijn naasten hebben ook vertrouwen in mij. Het is zo fijn om mensen om je heen te hebben die in je geloven. Die zien wat je talenten zijn, waar je plezier in hebt en je niet onnodig klein houden. Daarnaast ben ik milder geworden naar mezelf. Ik mag fouten maken. Het is niet erg om af en toe fouten te maken, daar leer je van. Het is altijd beter om spijt te hebben van iets wat je hebt gedaan dan van iets wat je niet hebt gedaan. Ik ben ontzettend blij dat ik de sprong in het diepe heb gewaagd.
Hoe help je kinderen met hun angsten?
Dit is eigenlijk ook wat kinderen nodig hebben die worstelen met verlegenheid. Wat zij nodig hebben is de kans om te ontdekken wie ze zijn, waar ze van houden en wat ze willen. Daarnaast hebben ze een veilige basis nodig, ouders die onvoorwaardelijke liefde geven en waar ze terecht kunnen en die ze beschermen. Naast een veilige basis hebben kinderen ook ruimte nodig om zich te kunnen ontwikkelen. Door kinderen ruimte te geven geef je ze het vertrouwen mee dat ze nodig hebben. Het vertrouwen dat ze iets zelf kunnen, dat ze hun eigen weg mogen gaan. Als je alles voor je kind oplost, voorkauwt en ze niet de ruimte geeft dan geef je ze eigenlijk mee dat je geen vertrouwen hebt in hun kunnen en ze geen fouten mogen maken. Als het een keer fout gaat, en dat gaat het dan hebben ze de veilige basis nodig waar ze op terug kunnen vallen. Leren met vallen en opstaan.
Liefde, inzicht en vertrouwen is dat wat we nodig hebben om een kracht te vinden groter dan onze angst.
0 Reacties