Laat jezelf zien!
Ik geloof dat wij als ouders de belangrijke taak hebben om onze kinderen niet te veel in de weg te lopen. Hoe goed we het als ouders ook bedoelen en het beste met ze voor hebben, hoe graag we ze ook van alles mee willen geven, beschermen, voor willen doen en (ongevraagd) advies willen geven. Wij zijn er om ze onvoorwaardelijke liefde te geven, ze vast te houden en te beschermen maar ook vooral om ze los te laten en ze het vertrouwen mee te geven dat ze hun eigen weg mogen bewandelen. Ze hoeven niet in onze voetsporen te treden of een leven te leiden dat je zelf graag had willen hebben. Om je kinderen hun eigen weg te laten bewandelen en hun eigen keuzes te laten maken zul je ze ook een zekere mate van vrijheid moeten geven. De vrijheid om ze in hun eigen tempo te laten ontdekken, leren met vallen en opstaan, onderzoeken en creëren en dus ook hun eigen fouten laten maken.
Wat wil je later worden?
Toen mij vroeger deze vraag werd gesteld was mijn antwoord op jonge leeftijd: kraamverzorgster. Ik hield van baby’s en kleine kinderen, van zorgen, de poppen in bad te doen en bovendien van het verkleden in de witte schort die mijn moeder nog had bewaard uit de tijd dat ze bij de gezinshulp werkte. Later ben ik het behoorlijk kwijt geraakt wat ik wilde worden. Heb het lang simpelweg niet geweten, daarna “verstandige” keuzes gemaakt, brede opleidingen gevolgd waar ik alle kanten mee op kon en daarna aan het werk gegaan zoals van me werd verwacht. Als ik mijn kinderen vraag wat ze willen worden krijg ik uiteenlopende antwoorden als: profvoetballer, scheikundige, moeder, dokter, onderzoeker en boer. Wat ze ook zullen worden, ik hoop voor ze dat ze later iets zullen worden wat ze (al) zijn. Iets wat er altijd al wel in heeft gezeten en dicht bij ze staat. Ik wil vooral echt voor ze dat ze zichzelf kunnen zijn en blijven. Dat ze niet bezwijken onder de druk van de buitenwereld, het niet te veel willen doen hoe het hoort en wat er verwacht wordt maar dat ze hun eigen weg blijven bewandelen. Het op hun manier doen.
De angst om niet te voldoen.
Ik was als kind behoorlijk onzeker en verlegen. Dat is eigenlijk niks anders dan een angst. Een angst om niet te voldoen. Een angst om er niet bij te horen, om niet goed genoeg te zijn. Als deze angst overheerst kun je je anders voordoen dan je bent of je kunt je juist een soort van onzichtbaar maken door in je schulp te kruipen. Mensen krijgen jou dan niet écht te zien, je laat niks of weinig van jezelf zien, zo kan het in ieder geval ook niet verkeerd zijn wat ze zien of van je horen. Dat is wat ik als kind regelmatig deed. Het is iets wat je in zet als beschermingsmechanisme. Het is natuurlijk ontzettend zonde om zo door het leven te gaan, door jezelf niet echt te laten zien. Iedereen heeft immers de behoefte om gezien te worden maar om gezien te worden moet je jezelf wel echt láten zien. Inmiddels laat ik mezelf zien en nog meer wil ik laten zien waar ik voor sta. Ik hou er van dat kinderen zich vrij kunnen voelen om zichzelf te zijn. Waar ik mij voor inzet is dat er bij kinderen die onzeker zijn en zich vaak verlegen voelen niet meer deze angst in de weg staat maar dat ze zich durven te laten zien. Ik geloof echt dat het beste wat je kunt worden jezelf is. Jezelf met al je goede en minder goede eigenschappen zolang je maar puur bij jezelf blijft.
Daarom organiseer ik in oktober een ouder-kind workshop: Laat jézelf zien. Heeft jouw kind moeite om zichzelf te laten zien? Kruipt jouw kind regelmatig in zijn schulp? Ik help jullie graag.
0 Reacties