Heeft jou kind moeite met sociale interactie met andere kinderen en of volwassenen? Trekt jou kind zich vaak terug of blijft het veilig achter jouw been? Heb jij thuis een heel ander kind dan op school? Dat is een normaal en veelvoorkomend verschijnsel maar het is wel belangrijk om je kind daarbij te helpen. Zonder goede begeleiding kan dit uitgroeien tot iets groots waar je kind zijn hele leven mee kan worstelen. Je hoeft de persoonlijkheid van je kind niet te veranderen maar helpen om er mee om te gaan is wat je kind nodig heeft.
Wat is er mooier dan een kind te zien dat lekker in zijn vel zit en zich vrij voelt om te zijn wie hij/zij is. Om écht kind te kunnen zijn. Helaas worstelen veel kinderen met zichzelf, voelen zich niet begrepen in deze drukke en schreeuwerige wereld waar van alles van ze wordt verwacht. Ik heb mezelf ook vaak anders en onbegrepen gevoeld. Ik ben redelijk introvert en heb me vaak verlegen gevoeld. Nu weet ik dat ik niet verlegen ben, het is namelijk een karaktereigenschap die soms de kop op steekt maar ik ben het niet. Het was bij mij echter zo dat de verlegenheid langzaamaan mijn persoonlijkheid over nam. Maar ik ben zo veel meer dan dat. Dat weet ik nu. Als kind was me dit niet altijd even duidelijk. Binnen mijn eigen veilige zone, een kleine zone was ik wel veel meer dan een rustig verlegen meisje maar daarbuiten durfde ik niet te laten zien wat ik nog meer in mijn mars had, wie ik ben. Ik blokkeerde.
Ik neem niemand iets kwalijk. Mijn ouders hadden het allerbeste met me voor en ook anderen in mijn omgeving hadden dat, daar ben ik van overtuigd. Ik kan alleen zeggen dat het soms jammer is dat ouders, opvoeders, onderwijzers, de maatschappij het niet geleerd is hoe om te gaan met kinderen die zich onzeker voelen, die sociale angsten hebben. Hoe je kinderen in hun waarde kunt laten én kunt helpen met dingen waar ze tegenaan lopen. Daarom ben ik met Jouw Stille Kracht gaan staan voor deze kinderen. Ik wil voorkomen dat kinderen te lang blijven worstelen met hun angsten, hun zelfvertrouwen, hun hele zijn. Ik wil voorkomen dat kinderen een innerlijke strijd moeten vechten omdat ze zich minder voelen dan een ander. Ieder kind zou de kans moeten krijgen om zich te ontwikkelen tot een eigen persoonlijkheid, om te groeien en bloeien. Ze moeten de kans krijgen om er in vrijheid achter te komen wie ze zijn door te ontdekken, ervaren, vallen en opstaan. Pas dan kun je een kind zelfvertrouwen meegeven. Ik betreur het dat sommige kinderen een stempel krijgen van “verlegen”. Hoe lastig is het om met dit stempel nog echt deel te nemen en je mond open te doen. Ik kreeg vaak de vraag of ik mijn tong verloren was. Dat blokkeerde mij totaal, wat valt er dan nog te zeggen. Je gaat het als kind ook geloven dat je verlegen bent en niks te zeggen of in te brengen hebt.
Als je eenmaal in het hokje “verlegen” zit heb je geen ruimte om te groeien en bloeien. En ik geloof dat dat voor alle hokjes geldt waar kinderen in gestopt worden. Als een kind vaak genoeg de stempel “verlegen” opgelegd krijgt zal het zich daarmee identificeren en daar ook naar leven. Dat voelt veilig, dat is wie je bent, althans hoe een ander je ziet. Het wordt dan steeds lastiger om daar weer los van te komen. Wat ik ouders en kinderen mee wil geven is dat verlegenheid een karaktereigenschap is waar je samen een weg in kunt vinden om er goed mee om te gaan. Ik wil ouders en kinderen laten zien welke kracht er in ze schuil gaat. Ik wil ouders en kinderen laten ervaren dat ze niet perfect hoeven te zijn om een mooi mens te zijn, om gelukkig te zijn. Ik zet mijn eigen ervaring in om andere ouders te begeleiden naar een meer zelfverzekerd kind.
0 Reacties