Home » Stories » Ontwikkeling kind » Het gaat om de boodschap.

Het gaat om de boodschap.

door | 26 jun, 2018 | Faalangst, Ontwikkeling kind, Perfectionisme

Het gaat om de boodschap.

Het is al weer een tijd geleden dat ik dit mooie briefje kreeg van onze zoon. Prachtig! Het zet me ook aan het denken. Het is niet foutloos maar dat maakt de boodschap er voor mij er echt niet minder mooi om. Ik begrijp wat er staat, dus hij heeft voor mij heel goed overgebracht wat hij wilde zeggen. Waarom zitten we er eigenlijk soms zo op te hameren dat het foutloos en perfect moet zijn? Waarom ligt de focus op de fouten? Alles moet volgens de regeltjes anders gaat er een dikke streep door. Het gaat toch om de boodschap die we met z’n allen uitdragen? Het gaat er om dat we elkaar begrijpen. Als de boodschap oprecht en vanuit liefde is dan kan het toch niet echt fout zijn.

Ik probeer jullie met mijn blogs mee te nemen in mijn gevoel, ik wil graag iets overbrengen, anderen aan het denken zetten. Ik heb niet de illusie dat mijn teksten foutloos zijn, ze staan boordevol spellingsfouten, grammaticale fouten enzovoort. Eerlijk gezegd ben ik me daar wel van bewust maar ik neem tegelijkertijd bewust niet de moeite om het nog te (laten) controleren, laat staan om een opfriscursus Nederlands te volgen. Als ik iets heb geschreven plaats ik dat het liefst meteen omdat dat het gevoel is van dat moment en dat wil ik dan delen. Niet een dag later na controle en als het helemaal “perfect” is. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die zich aan mijn fouten storen. Maar misschien begrijpen die mijn punt nog niet helemaal. Wat ik wil zeggen is namelijk dat het helemaal niet erg is om fouten te maken in je leven. Ik laat me niet meer door de angst om iets fout te doen weerhouden om ergens vol voor te gaan. Ik ben niet perfect en hoef het ook niet te zijn. Ik ben niet meer bang om het fout te doen, ook al wordt het door honderden mensen gelezen. Het gaat immers om de boodschap die je uitdraagt.

Taal is een middel om iets mee over te brengen maar het staat naar mijn idee in dienst van mij. Ik sta niet in dienst van de taal. Dus op het moment dat iemand anders mij begrijpt dan is het naar mijn idee goed, dat was mijn doel. Ongeacht of je het met een “d” een “t” of een “dt” schrijft. Zo probeer ik er trouwens ook op meer vlakken naar te kijken. Lange tijd stond ik ook best wel in dienst van ons huis, de huishouding. Ik poetste me een slag in de rondte om iedere week weer het hele huis spik en span te krijgen. Als dat niet lukte voelde dit als een soort van tekort komen. Nog steeds hou ik wel van een schoon en enigszins opgeruimd huis maar ik moet niet meer perse. Ons huis is er om er voor ons, een plek waar wij ons als gezin prettig en fijn voelen maar ik hoef er niet voor te zorgen dat ons huis perfect is.

Herken je het ook? Heb jij er misschien “last” van dat je alles goed wil doen, op alle vlakken, perfect zelfs. Staat perfectionisme jou wel eens in de weg? Ik had eerder echt wel eens dit gevoel, ik had het idee dat ik op alle vlakken perfect moest zijn en erger nog dat ik op veel vlakken tekort schoot. Perfectionisme kan je zo erg in de weg staan dat je onder andere geen nieuwe uitdagingen meer aan durft te gaan omdat je bij voorbaat bang bent om te falen. Je durft je kwetsbare zelf niet te laten zien om maar aan het perfecte plaatje te kunnen voldoen. Hoe heerlijk zou het zijn als je dat wat meer los zou kunnen laten?

En hoe zit het dan met onze kinderen? Als we van onszelf verwachten dat we perfect moeten zijn, voor onszelf de lat (te) hoog leggen, hoe hoog leggen we de lat dan voor onze kinderen? Wat leven we dan voor? Wat verwachten we dan van onze kinderen? We willen aan een ideaalbeeld voldoen wat niet haalbaar is en hebben daardoor constant een gevoel dat we tekort komen, als persoon, als ouder. Wat voor boodschap geven we daarmee aan onze kinderen? Zijn zij dan wel goed genoeg zoals ze zijn. Moeten zij ook aan het perfecte plaatje voldoen? Worden ze daar uiteindelijk gelukkig van? Ik geloof dat je gelukkig kunt worden als je je imperfecte zelf kunt zijn.

Faalangst, perfectionisme, onzekerheid, verlegenheid.. het staat met elkaar in verbinding. Het zijn allemaal angsten die je in de weg kunnen staan om jezelf te zijn, jezelf te laten zien en ergens voor te gaan.
Merk jij dat jouw kind hier in vast loopt? Ik help jullie graag door jou handvaten en inzichten te geven waar je zelf thuis mee aan de slag kunt. Ik ben overigens niet het type dat met de vinger wijst en een ander zegt wat hij of zij moet doen. Ik heb er ook een niks mee als een ander dat bij mij probeert te doen. Ik ga heel graag mijn eigen gang en wil ook graag dat jij je als ouder vrij voelt om je eigen gang te gaan. Maar ik laat me wel door anderen inspireren waardoor ik steeds bewuster word. Ik maak daarbij altijd wel mijn eigen keuzes. Laat dat nou precies zijn wat ik graag zou willen bereiken. Ik wil andere ouders aan het nadenken zetten, inzichten meegeven zodat ze zelf bewuster de keuze kunnen maken wat wel of niet past en werkt binnen hun situatie. Ik ben er van overtuigd dat je het als ouder prima zelf kunt maar dat het soms heel fijn kan zijn als iemand anders je aan het denken zet.

Over mij

Mijn naam is Hanneke Klein Ikink. Ik ben moeder van 4 fantastische kinderen, ervaringsdeskundige en onderneemster. Ik hou er van als kinderen vrij kunnen zijn om te zijn wie ze zijn en écht kind kunnen zijn. Uit eigen ervaring weet ik dat verlegenheid en onzekerheid je als kind behoorlijk in de weg kunnen staan. Ik help ouders en de omgeving van kinderen die hiermee worstelen.

 

Volg jouw stille kracht op facebook

No account found, Please enter the account ID available in the dashboard

Gerelateerde artikelen

0 Reacties

Verzend een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tweet
Share
Share
Pin