Wat is dat nou, kinderen écht kind kunnen laten zijn. Iedereen heeft daar zijn eigen beeld bij. Voor mij betekent “écht kind kunnen zijn” dat kinderen in hun waarde gelaten worden. Dat ze zichzelf mogen zijn en geaccepteerd worden voor wie ze zijn. Dat ze zich mogen uiten op hun manier. Dat ze mogen ontdekken, spelen, leren met vallen en opstaan. Dat ze geen kleine volwassenen hoeven te zijn. Dat ze binnen de grenzen hun gang mogen gaan en ook waar mogelijk eigen keuzes mogen maken. Dat ze zich mogen uitleven, mogen uitrazen en natuurlijk lekker vies mogen worden! In de onderbroeken in de modder.. Dat is voor mij écht kind zijn.
Controle loslaten
Als we onze kinderen weer écht kind willen laten zijn vraagt dat om ouders die zich bewust zijn van hun rol en ook bereid zijn de controle wat vaker los te laten en wat meer te laten gaan. Soms iets minder opvoeden, sturen, vergelijken en controleren en wat meer vanuit liefde en vertrouwen een veilige basis vormen. Controle is het tegenovergestelde van vertrouwen. Het laat een bepaald wantrouwen zien. Je kunt iets je kind niet volledig toevertrouwen dus je gaat het controleren of je doet het liever zelf even dan weet je tenminste zeker dat het goed gebeurt. Je komt als ouder tussenbeide als kinderen onenigheid hebben. Of de ouders lossen een conflict van hun kinderen onderling wel even op. Dat gebeurt en dat doe je uit liefde. Maar welke boodschap geef je hiermee je kind. Dat het iets zelf niet op kan lossen of aan kan. Als je je kind het vertrouwen in zichzelf mee wil geven dan zul je hem ook de ervaringen moeten gunnen. Als je alles voor je kind regelt doe je dat met de beste bedoelingen maar daarmee doe je hem eigenlijk te kort. Niet alle ervaringen zijn positief, maar dat is niet erg, je mag fouten maken. Daar leer je van, dat maakt uiteindelijk toch weer iedere ervaring positief. Jij vormt de veilige basis van waaruit het kind zelf of samen met jou ervaring op kan doen. Help waar nodig en laat los waar het kan. Vaak denken we het beter te weten maar is dat ook zo?
Perfectionistische ouders zullen wat meer moeite hebben om de controle los te laten. Je gunt je kind het beste. Iedere ouder heeft het beste voor met zijn kind, maar dat wil niet zeggen dat iedere ouder zich bewust is van en ook doet wat het beste voor zijn kind is. Ik ook zeker niet, je kunt het ook echt niet allemaal goed doen. Zoiets als de perfecte ouder bestaat niet. Maar ik weet wel dat het soms goed kan zijn om eens bewust stil te staan bij jouw rol als ouder, bij wat je voorleeft en dat wat je je kind mee wil geven.
Kinderen hebben ruimte nodig om zich te ontwikkelen.
Controle legt kinderen ook een zekere druk van buitenaf op. Het kind voelt dat het ergens aan moet voldoen, er wordt gestuurd in een bepaalde richting en het voelt dat er iemand op de vingers mee kijkt. Ik weet niet hoe het met jou zit maar als ik ergens niet tegen kan is dat iemand me constant op de vingers kijkt. Dat kan het gevoel geven dat je het niet goed doet, dat je niet voldoet, dat er geen vertrouwen is in je kunnen en je het niet op jouw manier mag doen. Een kind kan niet groeien als je er bovenop zit. Probeer je kind vertrouwen mee te geven en los te laten waar dat kan. Je kind kan meer dan je denkt. Het is niet erg als iets niet in één keer lukt. Alleen door ervaring kan een kind zelfvertrouwen ontwikkelen. Kinderen hebben experimenteerruimte nodig. Vertrouw er op dat je kind ook zelf keuzes kan maken. Ik geloof dat je met kleine dingen al een groot verschil kan maken. Om een heel simpel voorbeeld te geven. Je kunt iedere ochtend de kleding voor je kind klaar leggen maar je kunt je kind ook het vertrouwen meegeven dat het dat zelf kan en dat het zich ook op die manier mag uiten. Jouw kind kan daarmee zijn eigen identiteit uitdragen. Bovendien weet je kind zelf het best waar het zich prettig in voelt. Jouw kind is immers geen verlengde van jezelf. Iedereen is uniek.
Wat maakt het dan dat het soms zo lastig is om de controle los te laten, om het maar te laten gebeuren. Dat heeft te maken met de verwachtingen die we hebben en de hoge lat die we onszelf hebben opgelegd. De verwachtingen liegen er niet om, er wordt veel van kinderen verwacht en ook van ouders. Kinderen worden op allerlei manieren getest, vergeleken, gecontroleerd en getoetst. De maakbaarheid van kinderen speelt ook een rol. Als ouder kan het voelen dat je het maximale uit je kind moet halen, dat je anders gefaald hebt als ouder. Ik ben er van overtuigd dat als je je kind vertrouwen en liefde meegeeft en jij de veilige basis vormt waar het terecht kan, jouw kind als vanzelf het maximale uit zichzelf zal halen.
Naar buiten
Naast deze ruimte voor ontwikkeling hebben kinderen ook fysieke ruimte nodig om zich te ontwikkelen. Stimuleer het natuurlijke zijn van kinderen. Kinderen zijn nieuwsgierig geboren, ze willen ontdekken, spelen, leren, ontwikkelen, rennen, springen, klimmen er op uit en hun wereld vergroten. Geef ze de ruimte om dat te doen. Ga lekker naar buiten. Buiten valt er zo veel te ontdekken en te groeien en bloeien.
0 Reacties