Luisteren zegt zo veel
We kennen ze allemaal wel. Mensen die heel gemakkelijk van het woord kunnen, die zichzelf goed weten te presenteren, altijd een antwoord paraat hebben, nooit om een praatje verlegen zitten, altijd aanwezig zijn. Ik keek altijd met lichte jaloezie naar deze mensen. Oh wat zou ik ook graag zo’n vlotte babbel hebben, wat zou het fijn zijn als ik mezelf zo zou kunnen presenteren. Maar dit gevoel heb ik nu niet meer. Ik weet namelijk dat ik nooit een extravert persoon met de altijd vlotte babbel zal worden, dat ben ik niet. Ik kan en wil mezelf niet veranderen. Maar ondertussen weet ik wel wat mijn kwaliteiten zijn, waar mijn kracht ligt. Wat ik wel ben is iemand die meestal goed kan luisteren, rustig observeren, afwegen, overzien, het grote geheel ziet en weloverwogen reageert of niet want ik heb ook gewoon niet overal een antwoord op.
Dat je niet spreekt met veel woorden wil niet zeggen dat je niks zinnigs zegt.
We leven in een maatschappij waarin extraversie de norm is. Er wordt verwacht dat we allemaal ons mannetje staan, netwerken, mondige burgers zijn en veel van ons laten horen. Als je daar wat meer moeite mee hebt dan kan je al snel het gevoel krijgen dat je faalt, dat het een tekortkoming van je is dat dit je niet zo gemakkelijk af gaat. Maar iedereen heeft zijn eigen kwaliteit. Het gaat er om op zoek te gaan naar jouw kwaliteiten. Waar ligt jouw kracht? Waar dat voor de één praten is, is dat voor een ander luisteren. Wat heeft het voor zin om te blijven hangen in dat waar je moeite mee hebt. Verlegenheid is dan ook iets wat bij me hoort, het zit in mijn karakter. Het gevoel steekt af en toe de kop op, dat is gewoon zo. Ik kan mezelf niet veranderen en wil dat ook niet. Wat ik wel kan is omgaan met deze karaktertrek waardoor deze steeds meer naar de achtergrond verdwijnt en inzien dat ik nog zo veel meer ben dan dat.
Ieder kind wil gezien en gehoord worden. Ook verlegen kinderen willen dat hoewel ze soms wat anders uit stralen, het kan soms lijken dat ze liever onzichtbaar willen zijn. Maar dat is natuurlijk niet wat ze echt willen, niemand wil dat. Iedereen wil gehoord en gezien worden. Verlegen kinderen écht zien en horen gaat niet vanzelf. Ze laten uit zichzelf namelijk weinig los. Als je een reactie uit probeert te lokken of het kind voor het blok zet kan het zijn dat ze juist helemaal dicht klappen. Wees mild, liefdevol en toon oprechte interesse. Laat het kind altijd uitpraten.
Wat heeft het voor zin om te praten als er niet écht geluisterd wordt?
Ik merk aan onze kinderen ook altijd het belang van luisteren. We hebben allemaal wel eens een dag dat het ons bijna niet lukt om met echte aandacht te luisteren naar je kind. Pff had gisteren nog zo’n dag. Ik was er niet echt bij met mijn gedachten en had een volle planning. De de hele dag rennen en vliegen en te weinig tijd gemaakt om echt oprecht interesse tonen in de kinderen en echt te luisteren. Dat zijn de dagen dat de kinderen het meest opstandig zijn en niet luisteren. Het was duidelijk even huize chaos. Maar eigenlijk zijn dat niet de dagen dat zij niet naar mij luisteren, maar dat ik het minder naar hun luister. Bij het kinderdagverblijf van onze kinderen kwam ik een tijd geleden deze tekst tegen: Als je kind niet naar je luistert moet je maar eens beginnen naar je kind te luisteren.. Goed kunnen luisteren zegt zeker veel.
0 Reacties