Er zijn mensen die nooit om een praatje verlegen zitten. We kennen allemaal wel mensen die al pratend een ruimte betreden en deze ook al pratend weer verlaten. Ze praten de hele dag door. Ik verbaas en verwonder me er soms over, waar halen ze al die woorden vandaan. Wat heb ik het lange tijd moeilijk gevonden dat ik niet altijd en overal mijn praatje klaar had. Ik zat echt wel eens om een praatje verlegen. Praten over koetjes en kalfjes, gewoon een simpel gesprekje voeren, wat vond ik dat soms lastig en nog steeds gaat het niet altijd als vanzelf. Er zijn af en toe nog momenten bij dat ik maar een paar keer knik, lach en ook heel veel langs me heen laat gaan. In grote gezelschappen “verdwijn” ik soms nog steeds. Ik weet ook dat ik daar mijn energie niet uit haal. Ik heb geen behoefte om alsmaar te praten. Soms ben ik verzonken in mijn gedachten of zit mijn hoofd vol, dan krijg ik er gewoon letterlijk geen zinnig woord uit. Ik hou van een goed gesprek, maar ik meng me niet altijd in de gesprekken om me heen. Dat betekent niet dat ik geen eigen mening heb en niks te vertellen heb. Ik heb over bepaalde zaken heel sterk een eigen mening maar ik heb daarentegen niet een mening over alles en iedereen. Daarnaast heb ik ook niet altijd de behoefte om mijn mening te ventileren. Ik ben wel van mening dat je niet altijd veel hoeft te praten om wat te zeggen. Sommige mensen praten heel veel, maar zeggen eigenlijk nog weinig. En andersom zijn er ook mensen die met weinig woorden heel veel kunnen zeggen.
Ik hou er ook van om nieuwe mensen te leren kennen. Dat heb ik altijd al gehad, tijdens het uitgaan even zelf een rondje lopen om nieuwe mensen te ontmoeten. Ook ben ik heel blij met alle nieuwe contacten die ik afgelopen jaren heb gekregen sinds ik voor mezelf ben begonnen. Ik hou zeker van contact, gezelligheid en verbondenheid. Ik kan net als ieder ander mens niet zonder. En op zijn tijd kan ik ook prima een avondje “ouwe hoeren” en op de tafel staan dansen. Introverte personen worden nog regelmatig onterecht gezien als saai, zielig, stil, intens, overgevoelig, eenling, mensenschuw, verlegen of een muurbloempje. Het is nog steeds iets waar je in onze maatschappij niet trots op hoort te zijn.
Ieder mens heeft behoefte aan verbondenheid. Maar niet ieder mens hoeft ieder weekend hordes mensen om zich heen. Niet iedereen houdt er van om in de belangstelling te staan. Niet iedereen heeft de behoefte om de drukte en massa op te zoeken. Er zijn gewoon mensen die behoefte hebben aan rust. Zo ik ook. Ik kan ook prima op mezelf zijn. Ik voel me dan niet onrustig, zielig, saai of eenzaam. Ik heb genoeg interessants waar ik mijn gedachten op los kan laten of wat ik kan doen. Ikzelf zie het inmiddels niet meer als mijn zwakte of een gebrek dat ik overwegend introvert ben. Maar ik merk dat mensen uit mijn omgeving het soms lastig vinden. Misschien vinden ze het lastig te begrijpen omdat ze zelf anders in elkaar steken.
Wat was het voor mij een openbaring toen ik jaren geleden voor het eerst las over introversie. Wat een herkenning. Na jaren van proberen aan te passen, mee te doen, het gevoel te hebben dat ik faalde, kwam ik er achter dat ik beter mezelf kan blijven en dat er helemaal niks mis is met mij. Mijn hersenen werken gewoon anders dan die van extraverte mensen, ik kom op een andere manier aan mijn energie. Daar waar extraverte mensen veel prikkels van buitenaf nodig hebben kan dat voor mij soms overweldigend werken. Zelfkennis heeft voor mij echt het verschil gemaakt. Ik heb mezelf geaccepteerd en wil me daardoor niet langer anders voordoen.
Extraverte wereld
We leven in een extraverte wereld. Extraversie is de norm. Je moet wel van je laten horen om opgemerkt te worden. Laat jezelf zien! We zijn allemaal druk, gehaast, alles gaat snel, met veel lawaai, schreeuwende reclames, het foute uur op de radio, veel actie en geweld op tv, de één schreeuwt nog harder dan de ander. Het kan voor een introvert persoon best lastig zijn zich staande te houden in onze maatschappij. Je kunt als het ware omver worden geblazen. Dat gevoel had ik ook regelmatig. Ik kan nog steeds door bepaalde personen omver worden geblazen, ik klap dicht en kom niet meer uit mijn woorden. Als ik een spraakwaterval tegenover me heb wordt ik soms nog steeds overrompeld, kan het me veel energie kosten en vind ik de juiste woorden pas uren later.. Maar ik weet ook dat het voor extraverte mensen soms andersom werkt, dat zij gesprekken met introverte mensen als zwaar en intens kunnen ervaren wat hun weer energie kan kosten. Het is beide niet verkeerd maar het werkt voor beide gewoon anders.
Afgelopen weekend bood iemand mij nog persoonlijk excuses aan voor het feit dat hij meer dan een jaar geleden tijdens een feestje een opmerking maakte over mij in de trant van “die zegt niks”. Ik was deze zinloze opmerking al lang weer vergeten. Het raakt mij niet meer zoals het jaren geleden gedaan heeft. Ik hoor ook af en toe nog wel eens een indirecte opmerking als… “die zegt tenminste wat”, “die houdt de praat tenminste aan de gang”. Dit soort directe of indirecte opmerkingen heb ik vaker gehoord, en dat heeft me in het verleden wel geraakt. Het gaf me een gevoel dat ik niet voldeed, het lukte me niet om net zo te zijn als de anderen. Het leverde me nog minder zelfvertrouwen op waardoor de drempel de volgende keer ook weer hoger werd. Ik trek het me niet meer persoonlijk aan. Ik begrijp dat er mensen zijn die het lastig kunnen vinden dat ik soms rustig ben, dat ik niet mee hos op de hollandse hits of meezing met ABBA. Allebei echt niet mijn ding. ? Degene die de opmerking een jaar geleden plaatste en afgelopen weekend zijn excuses maakte was iemand die de hele dag door de mond los heeft, van alles er uit floept. Misschien soms ook zonder er bij na te denken, waar hij achteraf dus ook spijt van kan krijgen. Fijn dat er mensen zijn zoals hij, als we allemaal hetzelfde waren werd het pas een saaie boel. Ik bewonder mensen die zo snel een antwoord klaar hebben en nooit om een praatje verlegen zitten. Maar ik ben niet zo iemand en ik probeer niet om me aan te passen en me anders voor te doen dan dat ik ben.
Introverte kinderen
Ieder kind is uniek. Het heeft geen zin om van een introvert kind te verwachten zich extravert te gedragen en andersom. Misschien voel jij je als ouder of leerkracht prettiger bij als je ziet dat het kind overal aan mee doet, zich niet terugtrekt, op de voorgrond treedt en vrijuit in het kringgesprek vertelt maar is dat ook wat het kind wil? Wat als het kind gewoon behoefte heeft aan een momentje voor zichzelf, niet zo nodig in de belangstelling wil staan, de voorkeur heeft voor één op één gesprekken, even wil opladen in alle rust voor het weer verder kan spelen of een keer niet mee wil doen met de anderen, daar is niks mis mee. Het wordt pas verontrustend als het kind zich aan gaat passen. Introverte kinderen hebben gewoon een andere behoefte dan extraverte kinderen. Kijk goed naar de behoefte van het kind in plaats naar de verwachtingen van anderen. Niet ieder kind hoeft uit de tent gelokt te worden. Laten we alle kinderne gewoon in hun waarde laten.
Van introvert naar verlegen
Ik ben overwegend introvert, altijd al geweest. Maar verlegen ben ik niet. Ik heb in het verleden wel last gehad van verlegenheid, ik heb verlegen gedrag vertoond, dat heeft me ook echt wel in de weg gestaan. Misschien doordat ik niet altijd goed werd begrepen en mijn behoefte niet duidelijk was voor iedereen kreeg ik al snel het stempel verlegen. Maar verlegen is niet wie ik was. Overwegend introvert, ja dat was ik en dat ben ik. Maar verlegenheid is iets anders, dat is echt iets wat ik heb ontwikkeld. Laten we er samen voor zorgen dat kinderen zichzelf mogen zijn. Introvert of extravert of wat natuurlijk in de meeste gevallen zo is, een combinatie van beide. Iedereen in zijn waarde laten. Laten we kinderen weten dat ze goed zijn zoals ze zijn. Dat ze zich niet hoeven laten ondersneeuwen of aan hoeven te passen. Er is geen goed of fout. Je bent wie je bent en dat is goed. Gelukkig zijn we verschillend. Ik hoop op een beetje meer begrip voor elkaar. We mogen op onze eigen subtiele manier laten weten dat we er zijn, wie we zijn en dat we er trots op zijn.
0 Reacties