Het klinkt voor sommige ouders misschien wat egoïstisch, voor jezelf kiezen. Maar is het dat ook? Een paar jaar geleden had ik steevast gezegd.. voor mezelf kiezen, nee ik kies voor ons gezin. Ik ben er voor ons gezin. Ik zorg ervoor dat thuis alles lekker loopt en dat mijn man zich kan richten op zijn werk. Ik hoefde niet zo nodig carrière te maken. Ik draaide de wasjes, kookte iedere avond een gezonde maaltijd, haalde de kinderen en hun speelkameraadjes van school, poetste het huis en ging ik daarbij vaak voorbij aan mezelf. Toen ik een tijd lang geen werk had en me volledig richtte op het gezin en het huishouden, had ik het gevoel dat ik nooit vrij was. Dat ik niet even gewoon kon genieten en niks hoefde. Ik moest van mezelf heel veel doen, zo veel dat het nooit binnen één dag paste. Een voldaan gevoel bleef uit. Totdat ik besloot dat ik het anders wilde door ook voor mezelf te kiezen. Dat ik naast de zorg voor het gezin, wat ik met liefde deed, ook iets anders wilde doen waar ik van hou. Ik wilde ook iets anders doen waar ik voldoening uit krijg, iets voor mezelf en wat volledig bij mij past. Ik wilde een verschil kunnen maken en ook een voorbeeld zijn voor onze kinderen. Toen ontstond Jouw stille kracht.
Ik geloof er in dat het heel belangrijk is dat jij jezelf niet kwijt raakt op het moment dat je kinderen krijgt. Het gebeurt gemakkelijk, je houdt zo veel van je kind, je hebt er alles voor over, je wil niks liever dan je kind gelukkig maken. Je doet alles voor je gezin en voor je het weet cijfer je jezelf weg. Dat is verleden tijd voor mij. Ik doe wat ik leuk vind, ik werk met heel veel plezier aan mijn bedrijf. Ik haal er heel veel voldoening uit. Zonder me schuldig te voelen maak ik tijd vrij voor ontspanning. Daarnaast zorg ik natuurlijk nog steeds met heel veel liefde voor ons gezin. Daar gaat nog steeds heel veel aandacht en tijd van mij naar toe maar dat zou ik ook niet anders willen. Ook run ik het huishouden maar dit is veel meer iets geworden wat ik erbij doe in plaats van een dagtaak. Er is meer balans. Ik loop mezelf niet meer voorbij en daarmee ook de ander niet. Heel af en toe slaat nog wel de twijfel toe. Doe ik er goed aan? Vanochtend was het zo’n ochtend dat onze 3 jongste kinderen letterlijk aan mij hingen. Ze hadden alle drie moeite met afscheid nemen bij de opvang en op school. Ze bleven toch echt liever een dagje bij mama. Dan komt het kritische stemmetje wel weer even boven. Doe ik er wel goed aan? Doe ik ze niet tekort? Heb ik genoeg aandacht voor ze? Ja, is gelukkig nu mijn antwoord. Want ik weet dat als ik ze vanmiddag ophaal van de opvang na een lekkere werkdag ben ik er weer helemaal klaar voor om ze mijn liefde en aandacht te geven. En ik weet dat als ik een uurtje vrij heb gemaakt om te sporten dat ik dan moe en voldaan ben, maar ook dat ik mijn hoofd heb kunnen legen, me fit voel en nieuwe energie heb gekregen. Hoe ik in mijn vel zit werkt natuurlijk ook door binnen ons gezin. Het is niet zo dat ik er voor pleit dat alle ouders moeten werken. Het kan heel goed dat jij je er juist goed bij voelt om volledig thuis te zijn. Zolang het maar jouw keuze is waar jij je goed bij voelt.
Hoe zit het met jou eigenlijk, kies jij wel echt voor jezelf? Als je voor jezelf kiest heb je je omgeving ook zo veel meer te bieden. Ik weet dat dat voor sommige misschien nog steeds een beetje egoïstisch over kan komen. Zo dacht ik er eerder ook wel eens over. Maar ik weet nu dat als jij jezelf niet voorbij loopt, jezelf niet wegcijfert en je goed voor jezelf zorgt dat dat ook een positieve uitwerking heeft op je gezin en op je omgeving.
Als jij je kinderen laat zien dat jij er toe doet, geef je ze ook mee dat zij er toe doen.
0 Reacties