Afgelopen week heb ik weinig gepost, we zijn namelijk met ons gezin naar Mundialito in Spanje geweest. Dat is een internationaal voetbaltoernooi voor kinderen. Onze zoon (7) kreeg de kans om samen met zijn vriendje mee te doen met een Braziliaans voetbalteam. Hij ademt voetbal en staat letterlijk en figuurlijk met de bal op en gaat er mee naar bed. Deze kans voor hem hebben we dan ook niet voorbij laten gaan. Wat was het een geweldige ervaring voor ons allemaal.
Dromen worden werkelijkheid
Hij droomt over voetbal en net als voor vele andere voetbaljongens is Messi zijn grote held. Hij kent alle voetballers bij naam. Hij doet echt nog wel eens wat anders dan voetballen, tekenen bijvoorbeeld maar als hij tekent dan tekent hij een voetbalveld of het logo van zijn favoriete club. Als hij met zijn zusje mee doet met vadertje en moedertje dan “speelt” hij de broer die gaat sporten. Als hij in een boekje gaat schrijven, schrijft hij alle namen van de spelers uit de eredivisie op. Hij heeft ontzettende focus op één ding. Heeft hij altijd gehad. Ik wou soms dat ik zijn focus had. Ik kan zelf nog wel eens afdwalen, me bezig houden met dingen die er niet toe doen, te veel tegelijk willen doen. Daar heeft hij geen last van. We kunnen zo veel van onze kinderen leren.
Hij wil maar één ding en dat is voetballen. Dat is zijn passie. Toen we het hem vertelden dat hij mee mocht doen met een internationaal voetbaltoernooi in de buurt van Barcelona kon hij het dan ook niet geloven. “Mama is dit écht of is het een droom?” vroeg hij. Dat is nou een droom die werkelijkheid wordt.
Laat angst niet in de weg staan
Wat had hij er zin in, en tegelijkertijd het was ook zo spannend. Het is ook spannend als je als 7 jarige in een ander land met kinderen die jouw taal niet spreken een week lang gaat voetballen. Mega spannend! Onze zoon zei van tevoren ook dat hij kriebels in zijn buik kreeg als hij er aan dacht, hij kon er ook niet altijd even goed van slapen. Maar hij zei ook dat hij dacht dat dit waarschijnlijk het mooiste voetbaltoernooi zal zijn waar hij ooit mag spelen. Precies dat is het ook. Soms is iets heel spannend en een hele mooie kans tegelijk. Laat angst je dan niet in de weg staan. Ga er voor ondanks de angst die je voelt. Zo is het ook met verlegenheid. Dat is een angst die je behoorlijk in zijn greep kan houden. Als je je laat leiden door angst, door verlegenheid, dan leidt je een verlegen leven. Als je ondanks de angst die je voelt ergens toch voor gaat dan overwin je stap voor stap je verlegenheid.
Kat uit de boom..
Na weken van aftellen en uitkijken naar waren we dan eindelijk in Spanje. Hoe dichter we bij het moment kwamen dat de Nederlandse jongens de Braziliaanse teamgenoten zouden ontmoeten, hoe stiller onze zoon werd. Na de ontmoeting moest hij echt wel even de kat uit de boom kijken en alles rustig op zich in laten werken. Geheel begrijpelijk natuurlijk. Als je kind de kat uit de boom kijkt kun je dat als ouder soms lastig vinden. Misschien herken je het van jezelf. Wil je je kind daar bij helpen? Laat je kind dan rustig ontdooien. Een kind dat de kat uit de boom kijkt heeft er het meest aan dat je hem de tijd gunt die het nodig heeft en je hem vertrouwen mee geeft. Maak hem ergens enthousiast over maar push niet.
We moesten trouwens allemaal wel even wennen aan het temperament van de Brazilianen. De trainer schreeuwde iedere wedstrijd alsof hij de finale van de champions league stond te coachen. De ouders waren luid aan het schreeuwen en juichen en stonden met vlaggen, trommels en toeters en bellen langs de lijn. Dus ja wij keken met z’n allen eerst nog wel even de kat uit de boom. Het was wel heel bijzonder om mee te maken.
Soms heb je geen woorden nodig.
Prachtig om te zien hoe twee Nederlandse jongetjes in de afgelopen week opgenomen werden in het Braziliaanse team. Vooraf maakte onze zoon zich soms wat zorgen over de taalbarrière maar dit bleek geen probleem te zijn. Aan het eind van de week deden ze al aardig mee met het teamlied wat ze na iedere wedstrijd samen zongen en kenden ze ook al braziliaanse spelletjes. Onze zoon heeft afgelopen week weinig woorden nodig gehad om vrienden te maken. Ze hebben gevoetbald, gespeeld en gelachen en ook een traan gelaten en een knuffel gegeven bij het afscheid.. Want ondanks dat ze geen woorden konden wisselen zijn ze vrienden geworden. Soms heb je weinig woorden nodig voor verbondenheid.
0 Reacties