Verlegenheid, kun je het doorgeven?

Herken je verlegenheid het uit je eigen jeugd? Roept het oude herinneringen op? Was jij ook niet bepaald haantje de voorste en hield je er ook niet van om in de belangstelling te staan. Voel je de kleur op je wangen als je er aan denkt dat je in de klas de beurt kreeg? Had jij ook moeite om voor jezelf op te komen, om te zeggen wat je te zeggen hebt, om jezelf te laten zien. Heb jij je anders gevoeld? Heb je het gevoel gehad dat je je aan moest passen aan de norm? Heb je het gevoel gehad dat je faalde omdat je niet aan die norm kon voldoen? Heeft jouw verlegenheid je in de weg gestaan? Ik kan dit allemaal beamen en ik weet dat er zo vele ouders zijn die hier vroeger ook mee geworsteld hebben.

De geschiedenis herhaalt zich

Toen ik moeder werd wilde ik koste wat kost voorkomen dat onze kinderen ook verlegen zouden worden. Ik had immers zelf ervaren hoe het is en hoe het je in de weg kan staan, dat wilde ik natuurlijk niet voor onze kinderen. Ik heb gestimuleerd, gepust, gedaan wat ik kon maar wat in eerst niet zag maar nu wel weet is dat de verlegenheid mij nog steeds in de weg stond. Ik had nog steeds onbewust een angst waardoor ik mezelf niet echt liet zien. Ik hield me nog steeds op de achtergrond, ik zei nog steeds niet wat ik eigenlijk te zeggen had. Ik kwam nog steeds te weinig uit voor mijn mening. Ik leefde eigenlijk nog steeds een verlegen leven. En op het moment dat ik, het rolmodel van mijn kinderen, zelf niet deal met mijn verlegenheid dan kun je wel raden wat ik doorgaf. Dan kan ik nog zo vaak zeggen tegen ze, “dat durf jij wel, ga er maar naar toe, dat kun jij wel, vraag het maar, je mag alles vragen”.. maar als ik daar zelf niet naar leef, als ik ze dat niet voorleef dan komt dat niet over. Die woorden zeggen pas wat als ze het ook zien, ervaren en voelen.

Ben jij een verlegen ouder?

Hoe zit dat met jou? Ben jij helemaal los gekomen van je verlegenheid? Deal jij er mee? Doe jij alles wat je wil doen of staat angst je nog wel eens (onbewust) in de weg? Als je nu je kind ook hier mee ziet worstelen raakt je dat natuurlijk. Dit wilde je juist niet. Maar weet je dat het niet zo hoeft te zijn. Je hoeft het niet door te geven. Jouw kind hoeft niet dezelfde struggeling te hebben. Wees je bewust van wat je doorgeeft, neem je verantwoordelijkheid om daar in te groeien en jij kunt niet alleen jouw kind maar ook jezelf helpen. Jij kunt het verschil maken voor jouw kind én voor jezelf.