‘Mama hoeveel nachtjes nog?’

‘Mama, hoeveel nachtjes nog?’

Ik zit hier lekker in het zonnetje, te werken en te genieten van onze kinderen die heerlijk aan het spelen zijn. Niks mooier dan dat. Ik hoor hun lach van plezier en af en toe roepen ze mij om hun kunstjes te laten zien. Ik zie hun blije en trotse gezichtjes. Het is al weer bijna hun laatste vakantiedag. Volgende week begint het “gewone leventje” weer, dan gaan ze weer naar school.

Een heel aantal vakanties geleden werd het best een ding die eerste schooldag na de vakantie. Onze zoon was net in groep 3 begonnen en had duidelijk moeite met de overstap van groep 2 naar groep 3. Er werd opeens veel van hem verwacht, hij moet iedere dag binnen stil zitten wat niet in zijn aard zit, hij werd getoetst, hij vergeleek zichzelf met zijn leeftijdsgenootjes, hij ontwikkelde een gevoel dat hij het niet kon. Het zelfvertrouwen wat altijd volop aanwezig was bij hem was duidelijk minder. Hij voelde zich minder zeker van zichzelf. Hij was bang het fout te doen en zag op een gegeven moment alleen nog maar de rode kruisjes in zijn werkboekje. In de vakantie vroeg hij me meerdere malen over hoeveel nachtjes hij weer naar school móest. Met als gevolg dat hij zo’n druk voelde op de allerlaatste vakantiedag om er een geweldige dag van te maken, om er nog even alles uit te halen. Morgen móest hij immers weer naar school.. waar hij tegenop zag. Zijn onzekerheid zat hem toen best wel in de weg.