Het klinkt heel logisch, als je goed voor jezelf zorgt, zit je goed in je vel en heb je ook meer te geven. Maar toch weet ik ook dat we onszelf lang niet altijd op de eerste plaats zetten. Herken jij dat ook?
Wat is dat toch? Waarom hebben we zo’n moeite om onszelf op de eerste plaats te zetten? Voelt het voor jou egoïstisch om dat te doen? Heb je geleerd om je dienstbaar op te stellen? Om eerst te zorgen voor een ander? Cijfer jij jezelf weg? Zie jij jezelf als minder dan een ander? Waarom gun jij jezelf niet wat je je kinderen wél gunt?
Een paar jaar geleden had ik echt gezegd: belachelijk om mezelf op de eerste plaats te zetten. Natuurlijk zet ik onze kinderen, ons gezin op de eerste plaats. Zij gaan voor alles. Ik deed dus ook alles voor ze. Ik liet mijn ambities varen en leefde mijn leven vooral voor een ander. Deed vooral wat ik dacht dat er verwacht werd. Maar waren zij daar bij geholpen? Nee, natuurlijk niet. Op het moment je voorbij gaat aan jezelf heb je een ander niet veel te geven.
Totdat ik besloot het roer om te gooien. Nu was het tijd voor mezelf. En deze tijd voor mezelf resulteerde er in dat we samen groeiden. Doordat ik heb gewerkt aan mijn eigenwaarde, mijn zelfvertrouwen, mijn groei heb ik automatisch ook gezorgd voor een groei bij onze kinderen. Ik heb dus niet alleen aan mezelf gewerkt maar aan ons gezin. Hoe mooi is dat?
0 Reacties