Het is volkomen normaal om angst te voelen. Iedereen kent het gevoel, bij de één komt dit gevoel vaker naar voren en is het heviger dan bij de ander. Maar het gevoel van angst is dat een probleem op zich? Nee, dat is het niet. Angst is van nature ook iets heel nuttigs, het waarschuwt ons voor gevaar. De mogelijkheid om angst te voelen en daarmee gevaar te zien maakt de kans op overleven groter. Nu is het niet meer zo dat alle angsten die we voelen direct verband houden met overleven. Meestal zelfs niet. Maar het geeft wel nog steeds dezelfde reactie in ons brein. Het is een volkomen normaal gevoel, een gevoel dat er mag zijn. Het gaat er om hoe je er mee om gaat. Laat je je weerhouden door angst, staat het je in de weg of deal je er mee?
Als angst je weerhoudt om de dingen te doen die je wil doen dan wordt het wel een probleem.
Kinderen die worstelen met verlegenheid en onzekerheid zitten vaak gevangen in dit angstige gevoel. Het blokkeert, het maakt dat ze in hun schulp kruipen, zichzelf niet laten zien, het maakt dat er niet uit komt wat er wel in zit. Daar wil je je kind natuurlijk bij helpen. Wat doe jij dan als ouder om jouw kind te helpen? Misschien ben je geneigd om je kind te beschermen voor het nare gevoel. Kom maar hier, mama haalt je wel uit de nare situatie. Ik los het voor je op. Of ben jij de moeder die je kind steeds een zetje geeft om toch maar gewoon mee te doen met de anderen. Push je soms een beetje: “Toe dan, ga nou maar.” Ben je af en toe geneigd om het gevoel te bagatelliseren: “Kom op, zo spannend is het allemaal niet”. Zonder dat je je er van bewust bent vergelijkje je kind misschien wel: “Ga maar, Truusje doet het ook”. Misschien is het je omgeving juist die zegt dat je best iets meer mag pushen en loslaten. En dan heb je ook nog je eigen ervaringen uit je eigen jeugd die maken dat je in bepaalde situaties je nekharen rechtovereind gaan staan, je acuut een blok in de maag krijgt en je dus extra geraakt wordt. Het is soms ook gewoon frustrerend. Het valt niet mee om dan nog op een helpende manier te reageren naar je kind toe. Het kan soms zo lastig zijn om te weten waar je goed aan doet. Lastig om de juiste balans te vinden tussen vasthouden, vertrouwen en liefdevol loslaten. Lastig om te zien wat bij jou hoort en wat bij jouw kind.
Ik spreek hier uit eigen ervaring. Toen onze kinderen zich in bepaalde situaties verlegen gingen gedragen riep dat bij mij veel op. Want ik gunde ze immers niet dezelfde worsteling als ik heb gehad. Ik wilde het liefst dat ze open en vrij zouden kunnen zijn. Ik haalde dan ook verschillende technieken uit de kast om ze te proberen te helpen. Ik heb ze ook vastgehouden, heb veel voor ze “opgelost”, uit de situatie gehaald, heb ook gepust, zetjes gegeven, voelde de druk van de omgeving, heb vergeleken, nam onbewust vaak mijn ervaringen uit mijn jeugd mee… Totdat ik me steeds meer in deze materie ging verdiepen. Ik heb alles uit liefde gedaan en geprobeerd maar ik kwam er wel achter dat ik niet altijd helpend was. Doordat ik bepaalde inzichten kreeg wist ik hoe ik mijn kind op een helpende manier kon leren omgaan met verlegenheid en onzekerheid. Ik heb voor jou als ouder geen pasklare antwoorden maar wat ik je wel mee kan geven zijn inzichten en handvaten. Mijn ervaring geef ik graag aan je door. Daarmee kan jij jouw kind helpen om de verlegenheid de baas te worden. Jij kunt je kind leren om te dealen met het angstige gevoel, zonder aan het gevoel voorbij te gaan. Het is gewoon wat het is. Samen kunnen we op zoek gaan naar oplossingen. Help je kind om een kracht te vinden die groter is dan zijn angst.
0 Reacties